جرم توهین

جرم توهین از جمله جرایم بر علیه تمامیت معنوی اشخاص است.

توهین عبارتست از هتک حرمت به افراد و استفاده از افعالی که موجب وهن و تحقیر و اهانت به شخص می شود و این هتک حرمت لزوما ‌‌‌نمی‌باید استناد فعل مجرمانه‌‌‌ای باشد. مثلا اگر شخصی را با الفاظ رکیک مورد توهین قرار دهند، این عمل توهین و هتک حرمت محسوب ‌‌می‌شود و در قانون مجازات اسلامی ،قانون گذار آن را جرم و برای مجازات پیش بینی کرده است.

کلاهبرداری

کلاهبرداری یکی از جرائم علیه اموال و مالکیت است اما آنچه که آن را از سایر جرایم علیه اموال متمایز می‌سازد آن است که در اکثر جرائم اموال، مال بدون رضایت یا آگاهی صاحب مال و حتی گاه به دلیل توسل مجرم به اعمال خشونت آمیز از قربانی به مجرم منتقل می‌گردد.در حالی که کلاهبرداری در کلاهبرداری ، کلاهبردار به گونه‌ای عمل می‌کند که مالک یا متصرف مال، فریب خورده و خود از روی میل و رضا و چه بسا با التماس به امید کسب منافع بیشتر مالش را در اختیار مجرم قرار می‌دهد. تحقق این امر یعنی اغفال قربانی و جلب نظر وی برای اینکه مالش را به دست خود در اختیار کلاهبردار قرار دهد احتیاج به انجام مانورهای متقلبانه و صحنه سازی و پشت هم اندازی توسط مجرم دارد. از این رو کلاهبرداران برخلاف بسیاری از مجرمین دیگر از قبیل سارقین عادی از هوش و ذکاوت تحصیلات عالیه موقعیت اجتماعی و چرب زبانی به عنوان ابزار خود برای به دام انداختن قربانی استفاده می‌کنند و این جرم بیشتر توسط اشخاص برخوردار از مناسب و موقعیت‌های اجتماعی ارتکاب می‌یابد و بیشتر از آنکه جرم فقرا باشد جرم ثروتمندان است. وجود همین ویژگی در کلاهبرداران تعقیب و دستگیری آنها را مشکل‌تر از تعقیب و دستگیری سایر مجرمی می‌کند کسی که می‌تواند با برخورداری از هوش و ذکاوت و استعداد و سایر توان‌هایی که دارد آنچنان صحنه‌سازی می‌کند که قربانی با پای خود به دام او می‌افتد.مسلماً این توانایی را هم دارد که رد پای خود باقی نگذاشته و کشف جرم را برای ماموران مشکل سازد.

جرم سرقت

سرقت عبارتست از ربودن مال دیگری بدون اذن و اجازه از مالک آن و در قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ در تعریف جرم سرقت در ماده ۲۶۷ مقرر می دارد”‘سرقت عبارت از ربودن مال متعلق به غیر است.”مطابق این تعریف چهار عنصر «ربودن»، «مال»، « تعلق مال به دیگری» از ارکان تحقق سرقت است .

ربودن

مهم ترین رکن سرقت در حقوق ایران «ربایش» مال دیگری بدون رضایت و اطلاع مالک آن است که بدون تحقق آن عنصر مادی جرم سرقت به وقوع نخواهد پیوست. لازمه تحقق ربایش، نقل مکان دادن مال از محلی به محل دیگر و قابلیت ربایش را می باشد. بنابراین سرقت از نظر حقوق ایران تنها در مورد اموال منقول، که قابلیت نقل و انتقال و در نتیجه ربوده شدن را دارند، مصداق پیدا می کند. و در مورد اموال غیر منقول به علت عدم امکان ربایش مصداق پیدا نمی کند.