کلاهبرداری

کلاهبرداری یکی از جرائم علیه اموال و مالکیت است اما آنچه که آن را از سایر جرایم علیه اموال متمایز می‌سازد آن است که در اکثر جرائم اموال، مال بدون رضایت یا آگاهی صاحب مال و حتی گاه به دلیل توسل مجرم به اعمال خشونت آمیز از قربانی به مجرم منتقل می‌گردد.در حالی که کلاهبرداری در کلاهبرداری ، کلاهبردار به گونه‌ای عمل می‌کند که مالک یا متصرف مال، فریب خورده و خود از روی میل و رضا و چه بسا با التماس به امید کسب منافع بیشتر مالش را در اختیار مجرم قرار می‌دهد. تحقق این امر یعنی اغفال قربانی و جلب نظر وی برای اینکه مالش را به دست خود در اختیار کلاهبردار قرار دهد احتیاج به انجام مانورهای متقلبانه و صحنه سازی و پشت هم اندازی توسط مجرم دارد. از این رو کلاهبرداران برخلاف بسیاری از مجرمین دیگر از قبیل سارقین عادی از هوش و ذکاوت تحصیلات عالیه موقعیت اجتماعی و چرب زبانی به عنوان ابزار خود برای به دام انداختن قربانی استفاده می‌کنند و این جرم بیشتر توسط اشخاص برخوردار از مناسب و موقعیت‌های اجتماعی ارتکاب می‌یابد و بیشتر از آنکه جرم فقرا باشد جرم ثروتمندان است. وجود همین ویژگی در کلاهبرداران تعقیب و دستگیری آنها را مشکل‌تر از تعقیب و دستگیری سایر مجرمی می‌کند کسی که می‌تواند با برخورداری از هوش و ذکاوت و استعداد و سایر توان‌هایی که دارد آنچنان صحنه‌سازی می‌کند که قربانی با پای خود به دام او می‌افتد.مسلماً این توانایی را هم دارد که رد پای خود باقی نگذاشته و کشف جرم را برای ماموران مشکل سازد.

جرم سرقت

سرقت عبارتست از ربودن مال دیگری بدون اذن و اجازه از مالک آن و در قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ در تعریف جرم سرقت در ماده ۲۶۷ مقرر می دارد”‘سرقت عبارت از ربودن مال متعلق به غیر است.”مطابق این تعریف چهار عنصر «ربودن»، «مال»، « تعلق مال به دیگری» از ارکان تحقق سرقت است .

ربودن

مهم ترین رکن سرقت در حقوق ایران «ربایش» مال دیگری بدون رضایت و اطلاع مالک آن است که بدون تحقق آن عنصر مادی جرم سرقت به وقوع نخواهد پیوست. لازمه تحقق ربایش، نقل مکان دادن مال از محلی به محل دیگر و قابلیت ربایش را می باشد. بنابراین سرقت از نظر حقوق ایران تنها در مورد اموال منقول، که قابلیت نقل و انتقال و در نتیجه ربوده شدن را دارند، مصداق پیدا می کند. و در مورد اموال غیر منقول به علت عدم امکان ربایش مصداق پیدا نمی کند.

انتقال دادن چند نفر یا یک نفر به مکان دیگر بدون رضایت شخص را آدم ربایی گویند. آدم ربایی مطابق قانون مجازات جرم بوده و در صورت تحقق ارکان آن قابل مجازات است

عنصر مادی جرم آدم ربائی

برای تحقق این جرم باید عمل ربودن انجام گیرد و به این معنا می باشد که شخصی را از مکانی به مکان دیگر با استفاده از زور یا تهدید و یا اینکه از طریق حیله، انتقال می دهند و این جابجایی بدون رضایت شخص میباشد. همچنین مطابق قانون مخفی نمودن شخص در جایی بدون رضایت او و یا با استفاده از فریب و زور و تهدید نیز از مصادیق جرم آدم ربایی است .