کلاهبرداری

کلاهبرداری یکی از جرائم علیه اموال و مالکیت است اما آنچه که آن را از سایر جرایم علیه اموال متمایز می‌سازد آن است که در اکثر جرائم اموال، مال بدون رضایت یا آگاهی صاحب مال و حتی گاه به دلیل توسل مجرم به اعمال خشونت آمیز از قربانی به مجرم منتقل می‌گردد.در حالی که کلاهبرداری در کلاهبرداری ، کلاهبردار به گونه‌ای عمل می‌کند که مالک یا متصرف مال، فریب خورده و خود از روی میل و رضا و چه بسا با التماس به امید کسب منافع بیشتر مالش را در اختیار مجرم قرار می‌دهد. تحقق این امر یعنی اغفال قربانی و جلب نظر وی برای اینکه مالش را به دست خود در اختیار کلاهبردار قرار دهد احتیاج به انجام مانورهای متقلبانه و صحنه سازی و پشت هم اندازی توسط مجرم دارد. از این رو کلاهبرداران برخلاف بسیاری از مجرمین دیگر از قبیل سارقین عادی از هوش و ذکاوت تحصیلات عالیه موقعیت اجتماعی و چرب زبانی به عنوان ابزار خود برای به دام انداختن قربانی استفاده می‌کنند و این جرم بیشتر توسط اشخاص برخوردار از مناسب و موقعیت‌های اجتماعی ارتکاب می‌یابد و بیشتر از آنکه جرم فقرا باشد جرم ثروتمندان است. وجود همین ویژگی در کلاهبرداران تعقیب و دستگیری آنها را مشکل‌تر از تعقیب و دستگیری سایر مجرمی می‌کند کسی که می‌تواند با برخورداری از هوش و ذکاوت و استعداد و سایر توان‌هایی که دارد آنچنان صحنه‌سازی می‌کند که قربانی با پای خود به دام او می‌افتد.مسلماً این توانایی را هم دارد که رد پای خود باقی نگذاشته و کشف جرم را برای ماموران مشکل سازد.