وصیّت از ریشه وصی و در معنای لغوی آن به معنای عهد، فرمان دادن، سفارش کردن و پرداختن به امور متوفی است.

در اصطلاح حقوقی بدین معناست که یک فرد تکلیف امور مالی و غیرمالی خود را برای بعد از فوتش معلوم و مشخص کند.

اشخاص تا زمانی که در قید حیات هستند مختارند در اموال و دارایی‌های خود دخل و تصرف کنند اما پس از فوت اختیار این حق از آن‌ها ساقط خواهد شد. وصیت در لغت به معنای، گرفتن از او و به او سپردن است. وصیت عملی حقوقی است که توسط موصی(شخص وصیت کننده)انشاء می شود ولی توسط او اجرا نمی شود، و اجرای آن توسط دیگری و بعد از موت او است.